फुलवून आपला पानपिसारा
वेगवेगळी फुले बहरली
रंग निराळे गंध निराळे
एकोप्यानं सुंदर सजले
हासून करीती सुमने सारी
परस्परांचा आदर सन्मान
अरे माणसा तूही शिकावे
फुलांकडूनही काही भान
जन्मुनी अनेक झाडांमधूनी
मुशीत एका किती रमशी
हात हाती घेऊनी सुंदर
फेर धरोनी हसती गाती
प्रेम मैत्रीची कवने अधिकच
गर्वाने ती नित्य आळवती
मैत्रीच्या नात्यांचा गर्भितार्थ
त्यातूनी उकलून दाखविती....
*नंदिनी*
🎍🎍🎍🎍🎍🎍🎍
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा