*बाबा*
"तू आमचं पहिलं आपत्य!किती आनंद वाटला घरात सर्वांनाच!सगळ्यात जास्त तुला जपलंयं....सात महिन्यांची जन्मली आहेस ना तू!पाच वर्षांपर्यंत कडेवरच घेऊन फिरलोय आम्ही दोघं तुला....पायी चालवलं तर बाप्पा (माझे वडिल)रागवायचे आम्हाला."...
एकदा सायकलवर तुला घेऊन पडलो होतो मी!काय अवतार झाला होता, माझा म्हणून सांगू....पण तुला अधर ठेवलं...."
माझ्या बालवयातील आठवणी सांगताना आजही पंचाहत्तरी पार केलेले बाबा, तेवढंच उत्साहानं आणि उस्फुर्तपणे कौतुकानं, भरभरुन बोलतात....आणि अशावेळी मला स्वतःला आज पन्नाशी पार करुन दोन तीन वर्षे झालीएत तरी मीही तेवढीच लहान झाले आहे त्यांच्या सहवासात.... असं वाटत असतं....हे लहानपण,हे कौतुकाचे बोल,हा मनाला खंबीर बनवणारा आधारस्तंभ कधीच लोपू नये,कायम आपली अशीच साथ करत राहो असंच वाटत रहातं....
आई-वडिलांच्या मायेच्या सावलीत असलं की,मुलांना कितीही वय वाढलं आपलं की आपण आजही लहानच आहोत ही जाणीव कायम असते....ही हवीहवीशी चीरतरुणपण कायम ठेवणारी आपली जाणीव, या आधारवडाच्या सावलीचा थंडगार गारवा देत रहाते कायमच....उन्हाचे चटकेच नव्हे तर साध्या झाळ्या सुध्दा लागू देत नाहीत....
आज फादर्स डे,खरं म्हणजे आईवडिलांच्या ममतेसाठी कोणत्याही डे ची गरज नाहीच....ते अव्याहतपणे नेहमीच आपल्या पाठीवरुन आपला मृदुल हात फिरवत असतं...पण सगळं जग साजरा करतंय मग या निमित्ताने थोडेसे व्यक्त होऊ आपणही असं वाटलं....
असेही जन्मदात्यांच्या ऋणातून मुक्त आणि व्यक्त होण्यास, शब्दांचा आधार घेणं म्हणजे,पहाडाला काठीच्या आधारावर पेलण्यासारखं आहे....
माझ्या बालपणापासून बाबांना जाणून घेणं म्हणजे त्यांनी स्विकारलेली नवनवीन आव्हानं यशस्वीपणे पेलणं होय...अर्थात हे करताना आईचीही खंबीर साथ तेवढीच मोलाची होती...
त्यांना जाणून घेणं म्हणजे,त्यांनी आपल्या वकिली व्यवसायातील ज्ञानला आजही कायम अपडेट ठेवत, यातील बारकाव्यांची चर्चा करणं,ती समजाऊन सांगणं होय...आम्ही भावंडच नव्हे तर कोणीही परिचित व्यक्ती आला कायद्याचा सल्ला मागावयास, तर त्याचे उदाहरणासह विवेचन करुन शंकानिरसन करणं होय....
सुट्टीच्या दिवशी आपल्याच क्षेत्रातील मंडळींशी गप्पांष्टकंची महेफिल जमवून आपल्याला आलेले या क्षेत्रातले निराळे अनुभव कथन करणं, हा त्यांचा मनस्वी छंद पण या गोष्टी कानावर पडून आम्हीही त्यातून बरंच कांही शिकलो आहोत... आयुष्याच्या वाटेवरुन यशस्वी वाटचाल करत असताना या छोट्या छोट्या टिप्स फार उपयोगी पडतात...
कायदेविषयक चर्चा हा त्यांचा अतिशय आवडीचा विषय आणि त्यावर त्यांची तेवढीच कमांड असणारा हा विषय...
कायदेविषयक चर्चेतून बाबा जसे उमजत गेले तसेच बांधकाम या विषयातूनही....व्यवसायानं,शिक्षणानं बांधकम क्षेत्राशी तीळमात्र संबंध नसताना,त्या विषयीची प्रचंड आवड त्यांना कधीच स्वस्थ बसू देत नाही....सारखं त्यांच्या स्वतःच्या किंवा आमच्या पैकी कोणाच्याही घराचं नवीन बांधकाम असो नाहीतर रिनोवेशन हे कायम तत्परतेनं हजर राहून समोर उभं राहून बांधून घेतील....त्यांच्या डोक्यात तेथील नकाशा, डिझाईन यांची प्रतिमा अगोदरच तयार झालेली असते ती तेवढीच स्पष्ट उतरवून घेण्यात बाबांना स्वतःला फार आनंद मिळतो....
एका जज्जचा किंवा वकिलाचा, सर्व विषयांची संपर्क येत असतो, त्यामूळे त्याने आपले ज्ञानचक्षू सर्वंवकषपणे खुले ठेऊन वावरायला हवे हे त्यांचे तत्व ते आम्हाला नेहमी सांगत असतात...
बाबा उमगले ते त्यांच्या दूरदृष्टीपणाच्या नजरेमधून....वर्तमानाची पावलं ओळखत भविष्याची वाटचाल करावयास हवी हे त्यांचे ब्रिद स्वतः आचरणात आणत आम्हालाही करावयास लावणारे बाबा...
त्यामुळे खरंच, अडचणी च्या वेळी माणूस कधीच डगमगत नाही....ह्याची प्रचिती येते....
अशा कितीतरी बारीकसारीक गोष्टींंतून बाबा आम्हाला दरवेळी नव्याने उलगडत गेले...
गेल्या पाच वर्षात आईची बावन्न वर्षाची साथ सुटलीए...तिची त्यांच्या आयुष्यातील साथ संपलीए....पण आपल्या अनुपस्थितीत बाबा सक्षमपणे उभे राहू शकतात आता, ही जाणीव झाल्यानंतरच आई निर्धास्तपणे गेली आहे....आईची उणीव भरुन निघणं केवळ अशक्यच....पण बाबा आम्हा साऱ्या बालगोपाळांमध्ये रमले आहेत...आपल्यातील ज्ञानकणांची झिरपण आमच्यावर करत करत....
आज,या फदर्स डे च्या निमित्ताने या त्यांच्या मुलीकडून भरभरुन शुभेच्छा आणि त्यांच्या उदंड आयुष्यासाठी ईश्वराजवळ प्रार्थना...🙏🏻
*नंदिनी म.देशपांडे*
*उमरीकर*
🌹🌹🌹🌹🌹
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा