ताई मावशी
नितळ, चमकदार, गव्हाळ कांती,कुरुळे केस, छानसा रेखीव चेहरा....त्यावर सरळ धारदार नाक,किंचितसे चॉकलेटी रंगाचे डोळे,कान थोडेसे पसरट,किरकोळ बांधा पण बोलण्यात मात्र कणखर आणि खणखणीत आवाज....ही सारी वैशिष्ट्ये होती आमच्या ताई मावशीची....श्रीमती प्रमिला खरवडकर हिची....
सहा बहिणींच्या विस्तारातील ही सर्वांत मोठ्या मावशीची सर्वांत मोठी मुलगी.... त्यामुळे सहाजिकच ती सर्वांचीच मोठी ताई होती.....आणि त्या नंतरच्या पिढीची म्हणजे आमची पण ताई मावशीच....नीटनेटकेपणा
स्वच्छता,टापटिप आणि शिस्त यांच्या जोडीला सुगरणपणा सुध्दा व हुशारही तेवढीच या सर्व गुणांची मुर्तिमंत प्रतिमा म्हणजेच आमची ताई मावशी....
आज तिथीनुसार तिचं प्रथम पुण्यस्मरण....
वयाच्या ९३व्या वर्षी अगदी शांतपणे प्राण सोडताना भरगच्च गोकुळातून अगदी सहज निघून गेली मावशी....जणू कांही आत्ता जाऊन येते बाहेर असं म्हणताना जी सहजता असते अगदी तशीच....ती कायमची गेलीए यावर विश्वासच बसत नव्हता...
ताई मावशीनं एक्झिट अशी घेतली की,तिने मरणाचाही सोहळाच साजरा केला....
सहस्त्र चंद्र दर्शना पर्यंत जिनं औरंगाबाद च्या श्रेय नगर हाउसिंग सोसायटीचं अध्यक्षपद भुषवलं.... नंतर मात्र तिच्या कानांनी असहकाराचं धोरण स्विकारलं आणि तिनं हे पद दुसऱ्या माणसांच्या सांभाळी केलं.... तरीही तिच्या संमतीशिवाय कोणत्याही बाबतीत कॉलनीचं पान हलत नव्हतं.....दरवर्षी स्वतःच्या हातानं तिळगुळाचे लाडू बनवून साऱ्यांना तिळगुळ देत आशिर्वाद देणारी ही मावशी.... कॉलनीतील मारुती मंदिराचा गाभारा दररोज झाडून पुसून तेथील स्वच्छता राखत,स्वहस्तेच रांगोळीने रेखाटत आपल्या वयाच्या ९० पर्यंत हनुमंताची सेवा करणारी निग्रही अशीच होती....शब्द प्रामाण्य मानणारी ....चूकीला बोट दाखवून ती नजरेस आणून देणारी....सर्वांची आठवण काढत, विचारपूस करत डोक्यावरून आशिर्वादाचा हात फिरवणारी ही ताई मावशी...माणसं जोडून ठेवण्याची कला अखंडपणे जोपासणारी होती....म्हणूनच तिचा ,
"आपल्या माणसांचा"
गोतावळा सुध्दा लक्षणीय स्वरुपात विस्तारलेला होता.... जो तिनं शेवटच्या श्वासापर्यंत जपला....
अशा आमच्या ताई मावशीला तिच्या प्रथम पुण्य स्मरणाच्या निमित्ताने शब्द सुमनांची ही विनम्र आदरांजली....जिनं स्वतःच्या जगण्याच्याच नव्हे तर मृत्यूचाही उत्सव केला....तिला विनम्र अभिवादन.🙏🏻
*नंदिनी म.देशपांडे*
(उमरीकर)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा