*हिंदी एक राष्ट्रभाषा*
खरं म्हणजे,माझा हिंदी भाषेचा संबंध आला तो मी पाचव्या वर्गात आल्यानंतरच....व्दितीय भाषा म्हणून हिंदी अनिवार्य...
पण कुटुंबात आणि अजुबाजूला सर्व मराठीभाषिक! घरी घरकामासाठीची बाई हिंदीभाषिक होती तरीही ती चांगलं मराठी बोलायची...एक मुस्लीम मैत्रीणही होती पण तीही मराठीतच बोलायची! परिणाम असा झाला की, हिंदी भाषेची आवड निर्माण होऊन गोडीच लागली नाही तिची...
पण, "हिंदी" ही आपली "राष्ट्रीय भाषा"आहे
याचे ज्ञान झाले आणि तिच्याबद्दल आदर वाटू लागला...अभिमान वाटू लागला आणि नकळत प्रेमही वाटू लागलं...मग हिंदीभाषिक लोकांशी तोडकं मोडकं संभाषण सुरु झालं...समोरच्या व्यक्तीच्या चेहर्‍यावर जाणवणारी माझ्या बोलण्यातली कमालीची विसंगती बघून तोच आपसूक मराठीत बोलावयास सुरुवात करतोय हे लक्षात येऊ लागलं....मग मीही बापडी फारशी तसदी घेत नसे बोलण्याची...
मला परीक्षेच्या वेळीही हिंदीचंच टेन्शन यायचं, पण लिहिताना मात्र म्हणावी तशी भिती नाही वाटली.... बोलताना अजूनही जीव्हेची कसरतच होत असते असो...विनोदाचा भाग वेगळा...
आज "हिंदीभाषा" दिवस..."मराठीभाषा" दिवस साजरा करताना ज्या उत्साहाने लिहिती झाले त्याच उत्साहात आजही लिहिण्याचा प्रयत्न केला....
हिंदी साहित्य फारसे वाचनात नाही पण तरीही हिंदुस्थानची हिंदी भाषा, आपली राष्ट्रीय भाषा म्हणून निश्चितच तिचा आदर, अभिमान आहेच...तो भारताच्या प्रत्येक नागरिकाने करावयास हवाच...
उत्तरेपासून दक्षिणेपर्यंत आणि पुर्वेपासून पश्चिमेपर्यंतच्या संपूण भारतभर हिंदीविषयी तेवढाच अभिमान असणे अपेक्षित आहे...
भारतात बोली भाषेंची तर गणतीच नसावी एवढ्या आहेत....दर बारामैलांवर भाषा बदलते असे पूर्वि लोक म्हणायचे...
संस्कृत ही साऱ्या भाषांची जननी आहे ती पण तेवढीच शिरोधार्ह... पण अखंड हिंदुस्थान ची ती हिंदी म्हणून विशेष अभिमान....
पण पर्यटनासाठी म्हणून जेंव्हा दक्षिणेतील राज्यांमध्ये आम्ही गेलो, त्या वेळी त्यांचा हिंदीला असणारा विरोध आणि दःस्वास मनाला फार यातना देऊन जातो...
त्यांच्या बोलण्यातून इंग्रजीचा उध्दार ऐकून राग येत नाही, पण मनात मात्र त्यांच्या विषयी आपुलकी वाटत नाही....
हिंदी भाषेची अशी अवहेलना किमान भारत भुमीवर तरी होऊ नये एवढीच या दिनाच्या औचित्याने माझे एक मत...
©️ नंदिनी म.देशपांडे.
दि. १४ सप्टेंबर, २०२२.
🌹🌹🌹🌹🌹
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा